αν και ο προορισμός του μπλόγκ αυτού είναι το κράξιμο και παρόλο που η ελληνική πολιτική σκηνή προσφέρεται περισσότερο από ποτέ για κάτι τέτοιο, παρόλα αυτά θα μείνω εκτός σχολιασμού. Το συγκεκριμένο θέμα όμως θα σχολιαστεί γιατί πρέπει!
Επειδή στην καθημερινή ζωή δεν ακολουθώ την πολιτική του μπλόγκ και σχολιάζω κυνικά και ακραία το πολιτικό σύστημα στην αποσύνθεση που βρίσκεται, έγινε αφορμή να κραχτώ κιεγώ ότι φάσκω και αντιφάσκω όταν μιλώ με πατριωτικά ή και εθνικιστικά σχόλια για την Πατρίδα μου. Αφορμή αυτού του κραξίματος ήταν να μπουν κάποια πράγματα σε μια σειρά, να γίνει ένας διαχωρισμός που νομίζω ότι έπρεπε να είχε γίνει από καιρό και καλό είναι να τον κάνουμε όλοι μας! Αν γίνει αυτός ο διαχωρισμός, τότε ίσως αυτή η χώρα πάει μπροστά και αυτά που την κρατάνε πίσω βγουν στο περιθώριο.
Την στρατιωτική μου θητεία, σε αντίθεση με την παράδοση της οικογενείας που την υπηρετεί στο ναυτικό, την υπηρέτησα από τις τάξεις του Ελληνικού στρατού. Ας όψεται η διακοπή των μετατάξεων μεν, εκ του αποτελέσματος καλύτερα δε. Η επιλογή της θητείας ως Έφεδρος Αξιωματικός ήτο μονόδρομος. Πρακτικοί λόγοι περισσότερο βοήθησαν σε αυτή την επιλογή όπως η πραγματική εκπαίδευση στρατιωτικού πνεύματος μέσα απο την Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού, καλύτερη αξιοποίηση του χρόνου που υποχρεούται κάθε άρρεν Έλλην πολίτης να αφιερώσει στην Πατρίδα με αφορμή το βιογραφικό κλπ. Ύστερα από την απόλυση όμως οι λόγοι ήταν περισσότερο από πρακτικοί.
Το πρώτο πρωινό στην ΣΕΑΠ περιελάμβανε γενική ενημέρωση απο τους “βητάδες” ή “πατεράδες” ή “παλιότερους” ή “αρχαιότερους” μας, με λίγα λόγια απο τα άτομα της προηγούμενης σειράς. Μέσα στις φωνές, τις προσοχές, τις μεταβολές κλπ η ενημέρωση για εμένα ξεχώρισε στην διαφορά του να υπηρετήσεις υπό την σκέπη του εθνόσημου από το να υπηρετήσεις υπό την σκέπη του δαφνόσημου ή απλά του εθνόσημου του αξιωματικού.
Οι αρετές του στρατεύσιμου είναι η φιλοπατρία, η ανδρεία, η καρτερία, το στρατιωτικό πνεύμα και κυρίως η πειθαρχία, που αποτελούν τις κύριες ηθικές δυνάμεις του Στρατού.
5 μήνες παραπάνω θητεία για εκπαίδευση κόστισε το παραπάνω δαφνόσημο αλλά άξιζε! Η περιφάνεια, η τιμή και το ηθικό που νιώθεις όταν το φέρεις στον μπερέ είναι κάτι το ξεχωριστό, όχι γιατί είσαι εξουσία (παλιές αντιλήψεις) αλλά γιατί φέρεις το ύψιστο εθνικό σύμβολο.
Εδώ κάπου έρχεται και ο διαχωρισμός με λίγα και απλά λόγια αλλά όλο νόημα.
Η Ελλάδα, η Σημαία, το Εθνόσημο είναι ιδέες. Το πολιτικό σύστημα, οι 300, ο γιώργος, ο κώστας κλπ δεν είναι η Ελλάδα! είναι το σύστημα διαχείρισης το οποίο κρίνεται απο τα έργα του. Υπηρετώντας απλά την θητεία ή ως αξιωματικοί/υπαξιωματικοί, υπηρετούμε την Ελλάδα και όχι το πολιτικό σύστημα! Χαιρετάμε την Σημαία. Ελλάδα είναι η ιστορία της, οι πολεμιστές που έβγαλε για να μπορούμε εμείς να γράφουμε τώρα σε μπλόγκ και να κυκλοφορούμε ελεύθεροι!
Καιρός είναι να απογαλακτιστούν οι Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας απο την πολιτική ηγεσία! Διαβάζουμε, συζητάμε, σκεφτόμαστε κατά καιρούς ότι π.χ η αστυνομία θέλει να κάνει (και κάνει) την δουλειά της αλλά απο την μία συλλαμβάνουν εγκληματίες και απο την άλλη οι εγκληματίες που συνέλαβαν είναι πάλι έξω. Αυτά τα γεγονότα πρέπει να πάψουν, πρώτα από όλα από σεβασμό στον αστυνομικό που παίζει την ζωή του κορώνα γράμματα και βλέπει τον κόπο του να πηγαίνει χαμένος όταν ο άνθρωπος που συνέλαβε είναι πάλι ελεύθερος!
Που κολλάει το παραπάνω με τον διαχωρισμό πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας? Πολύ απλό! την επόμενη φορά που θα πάει χαμένος ο κόπος των αστυνομικών σε κάποιο γεγονός τότε απάντηση με ομαδική παραίτηση. Έτσι λοιπόν θα δημιουργηθεί θέμα το οποίο θα γίνει γνωστό στο ευρύ κοινό και έτσι θα ξεσκεπαστούν αυτόματα αυτοί που δένουν τα χέρια των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας ώστε να δυσκολεύονται να ενεργήσουν και να εφαρμόσουν τα προβλεπόμενα και παράλληλα τον όρκο προς την πατρίδα που είναι και το ύψιστο καθήκον!
Ας κάνουμε λοιπόν αυτό τον απλό διαχωρισμό μεταξύ πατρίδας και πολιτικού συστήματος (ακόμα και σαν πολίτες) και ας ενεργήσουμε με γνώμονα το καλό της πατρίδας και μόνο. Έτσι ίσως κάποια στιγμή αποκτήσουμε και πολιτικούς που θα προσπαθούν για το καλό και το συμφέρον της πατρίδας…
υ.γ ο τίτλος είναι απο γνωστό παραδοσιακό άσμα
Λ.
