Menu Close

Μαθήματα επαγγελματικού προσανατολισμού απο την ΔΟΥ Αμαρουσίου

 

Ξυπνάς το πρωί γεμάτος χαρά και ενέργεια, αισιοδοξία και θέληση να βοηθήσεις το κράτος και να πας να κάνεις κατάθεση στη ΔΟΥ τα χρωστούμενα από ρύθμιση (νοτ), αφού εδώ και ένα χρόνο και κάτι μήνες είσαι άνεργος και δεν μπορείς να κάνεις τα γούστα της ΔΟΥ μετρητοίς.

Αφού φτάσεις στο κτίριο της κολάσεως βλέπεις γεμάτος περηφάνια ΕΛΛΑΔΑΡΑ. Στον (πρώτο) όροφο των εσόδων στα γκισέ ξεκινά η ουρά αυτών που θέλουν να πληρώσουν και αφού κάνει το φιδάκι όπως πρέπει φτάνει απο τα σκαλιά στον τρίτο (παραπάνω ταράτσα, λέω να κάνω πρόταση να ανοίξω ένα καφέ γκάρτεν εκει πάνω, λες να πιάσει?).

Σκέφτεσαι ότι αφού δεν μπορείς να το αποφύγεις απόλαυσέτο και ξεκινάς απο το ισόγειο (αφού η μέρα σου είναι αφιερωμένη σε αυτό το χώρο) γιατί στο σπίτι μας είμαστε τόσο νομοταγείς που τρέχουμε ποιος θα πρωτοπληρώσει και έτσι γίνονται λάθη όπως αυτό του Δεκεμβρίου που πληρώσαμε δύο φορές τα τέλη κυκλοφορίας για ένα αυτοκίνητο.

Έτσι πηγαίνεις στην ευγενέστατη και εξυπηρετικότατη υπάλληλο (νοτ νοτ νοτ) του τμήματος των αυτοκινήτων να ρωτήσεις τι απέγιναν αυτά τα λεφτά που πρέπει να επιστραφούν. Λες και τις είπα ότι έκανε ρυτίδες :/ Ενώ την ρώτησα σε τί φάση είναι η αίτηση επιστροφής των χρημάτων (που έγινε Αρχές Ιανουαρίου και ακόμα τίποτα), άκουσα όλη την κασέτα του πόνου ενός ΔΥ. Ακόμα θα πάρει καιρό κύριε, μου είπε, είμαστε τρεις και ο κούκος εδώ δεν βλέπεται, ποιός θα τα κάνει όλα?

Αυτά και κλασσικά μετά η ατάκα τύπου θέλω να σε ξεφορτωθώ, “πηγαίνετε στον διευθυντή”. Εσύ όμως επειδή είναι μέρα εφορίας λες για πάμε. Πάς στον τρίτο, χτυπάς πόρτα, μπαίνεις, βλέπεις τον διευθυντή, καλός άνθρωπος καλοσυνάτος και κουρασμένος (να τα λέμε κι’αυτά, πρέπει να τον ζαλίζουν συχνά), του είπα τον πόνο μου και στην προτροπή να πάω στο ισόγειο του εξήγησα για την εξυπηρετική υπάλληλο οπότε μου είπε να πάω στον κ. Περικλή (υποδιευθυντής? δεν κατάλαβα τι θέση είχε αλλά ήταν αυτός που θα έδινε λύση στο θέμα μου ή τουλάχιστον μια πληροφορία).

Έφυγα κι’εγώ λοιπόν από τον τρίτο και πήγα να βρω τον κ. Περικλή. Πήγα, μιλούσε στο τηλέφωνο ο άνθρωπος γιατί βρήκα και εγώ μέρα να πάω στον άνθρωπο που είχε πέσει το σύστημα :/ (το τί άκουσα όση ώρα περίμενα από τους υπαλλήλους στο γκισέ για το σύστημα… αντίο ζωή. Η υπάλληλος (40φεύγα να λέει ότι “τρέχει και ολόκληρος μήνα κυρία μου και ήρθατε τώρα να πληρώσετε 2 μέρες πριν”. Όταν ρώτησα βέβαια εκείνη πότε πληρώνεται αρχές ή τέλος του μήνα δεν απάντησε. Όταν τη ρώτησα αν χρησιμοποιεί το ίδιο σύστημα με του ΦΠΑ στο ισόγειο μου απάντησε καταφατικά και τότε είπα να κάνει ένα ρηστάρτ το πισι ή να δοκιμάσει σε κανένα άλλο πισι γιατί στο ισόγειο τυπώνουν διπλότυπα και ότι δουλέυει σωστά. Αφού με κοιτάει λες και της είπα ότι είναι δευτέρα παρουσία ή ότι ο Λάζαρος περιμένει στην ουρά να πληρώσει το χαράτσι για τον τάφο μου λέει έλα από μέσα να το κάνεις εσύ ή να πας να το πεις στον τεχνικό που είναι στο ισόγειο… Εγώ? της λέω? καλά, όταν τελειώσω τις δουλειές μου θα σας πω εγώ τι να κάνετε.

Μετά το ευχάριστο διάλλειμα μπήκα στο γραφείο του κ. Περικλή. Του εξήγησα το όλο με τη διπλή πληρωμή και την επιστροφή των τελών κυκλοφορίας. Τι το ήθελα, άλλη κασέτα από εκεί…

Και καλά σας είπαν ότι είμαστε λίγοι (#διπλής μάλλον, ξέρουν οι τουιτεράδες) και δεν βγαίνει η δουλειά και εσείς κάνατε τώρα την αίτηση εδώ έχω αιτήσεις του 2010 και δεν θα περάσει πειθαρχικό ο υπάλληλος να αφήσει τα του 10 για να πληρώσει τα δικά σας κλπ.

Εγώ έκανα συγκεκριμένες ερωτήσεις όπως “μα δεν είναι πυρηνική φυσική. Τα τέλη κυκλοφορίας πληρώθηκαν κατά λάθος 2 φορές. Έφερα τις δυο αποδείξεις από τις τράπεζες που δείχνουν ότι είναι για το ίδιο αυτοκίνητο και νομίζω είναι πολύ απλή διαδικασία για να κρατήσει 4-5 μήνες όσο και να την καθυστερήσεις.” Είπα επίσης ότι “αν είναι να μου δοθούν τόκοι υπερημερίας τότε πάσο και θα έρθω να τα πάρω όταν γίνουν 300 ευρώ γιατί έχω κάτι ανάγκες αλλιώς δεν μπορεί να μου κρατάει 240 ευρά η ΔΟΥ με το έτσι θέλω όταν δεν της ανήκουν και πρέπει να επιστραφούν γιατί είναι από λάθος πληρωμή (με βαθειά υπαιτιότητα αυτού που δεν έβαλε την ασφαλιστική δικλείδα στο σύστημα ώστε αν πληρωθεί να φαίνεται πληρωμένο και τέλος).”

Εντάξει το τί άκουσα πάλι… Και το κράτος μπορεί να αποπληρώσει έως και 3 χρόνια μετά, και για τα συστήματα να τα πείτε αυτά σε αυτούς που θα φτιάξανε και “για να το γυρίσω και απο την ανάποδη, εσείς γιατί τα πληρώσατε 2 φορές” μου είπε…

Τέσπα χωρίς να υπάρχει κάποιο κλίμα έντασης η κουβέντα συνεχίστηκε όχι για πολύ όταν είπα να κάνω έγγραφη αίτηση να μάθω σε τί φάση είναι η άλλη αίτηση ώστε μέσα στο προβλεπόμενο απο το νόμο διάστημα 60 ημερών να μου απαντήσει κάποιος αλλιώς να έχει πρόστιμο το δημόσιο. Εκεί φάνηκε να μην ξέρει τον συγκεκριμένο νόμο ότι οι δημόσιες υπηρεσίες πρέπει να απαντάνε σε αιτήσεις που γίνονται στο διάστημα αυτό και μου λέει “το δημόσιο θα βάλει πρόστιμο στο δημόσιο;”

Έτσι έληξα την κουβέντα και μετά από τα γνωστά “έρε τρόικα που σας χρειάζεται και τώρα με τις αξιολογήσεις που θα γίνουν θα φάτε όλοι καλά” μου είπε κάτι για μαγιονέζα και να γλιστράει? αλλά δεν κατάλαβα καλά τι εννοούσε.

Η πλάκα είναι βέβαια και εδώ αναφέρεται ο τίτλος του πόστ, ότι βγαίνοντας είδα έναν φίλο λογιστή στο ταμείο και την ώρα που χαιρετηθήκαμε ήρθε έξω και ο κ. Περικλής και άκουσε που του έλεγα τα γνωστά και που να βγάλεις άκρη με το δημόσιο κλπ και έτσι με ρώτησε τι δουλειά κάνω. Αφού του είπα ότι είμαι άνεργος εδώ και καιρό η επόμενη ερώτηση του ήταν (με ύφος στα όρια της βδελυγμίας και τώρα θα σε κάνω σώβρακο πιτσιρίκο) έχεις σπουδάσει τίποτα?

Όταν του είπα για ένα πτυχίο σε πληροφορική και 2 μεταπτυχιακά σε μάνατζμεντ και μάρκετινγκ τότε μπήκε στην κουβέντα και ο ταμίας (μιλάμε τώρα για ηλικίες 40φέυγα και βάλε και οι δύο) και λέει

“εμ. με αυτά που πήγες και σπούδασες περίμενες να βρεις και δουλειά?”

“Δηλαδή έπρεπε να γίνω δημόσιος υπάλληλος να ξεμπερδεύω ε?” είπα εγώ.

“Αν μάζευες σκουπίδια μια χαρά θα ήσουν τώρα” μου είπε ο ταμίας

“Α να γινόμουν σκουπιδιάρης δηλαδή τώρα θα είχα αποκατάσταση ε?” είπα εγώ

“Ο σκουπιδιάρης είναι καλύτερα και από δημόσιος υπάλληλος” μου λέει ο κ. Περικλής.

“Μα και για δημόσιος υπάλληλος είμαι overqualified” του λέω του ταμία “αν ξέρετε αγγλικά” και μου απάντησε αρνητικά.

Έτσι λοιπόν έληξε αυτή η γελοία κουβέντα που είχα με το δημόσιο στα πλαίσια σοβαρού και αστείου χωρίς καμιά ένταση εκατέρωθεν πλην όμως υποτιμητική και δείγμα της σκέψης αυτής της γενιάς που καταστρέφει-ψε την δική μας.

Ο συμπαθέστατος ταμίας με το κολάρο (περαστικά του ανθρώπου) προτείνει στα νέα παιδιά (έλα 28 είμαι, νέο παιδί είμαι ακόμα), να γίνουν σκουπιδιάρηδες για σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση.

Αλήθεια σκέφτηκα 2 πραγματάκια αλλά δεν ήθελα να πάω την κουβέντα παρακάτω γιατί τι να πεις με σκουριασμένα μυαλά.

Αυτός ο κύριος γιατί δεν πάει να γίνει σκουπιδιάρης και να αφήσει την θέση σε κανένα σπουδαγμένο παιδί με ενέργεια να πάρει την θέση του?

και το κυριότερο, αν έχει παιδί, το μεγαλώνει με σκοπό να γίνει σκουπιδιάρης ή με προοπτική να το μπάσει στο δημόσιο και να λέει τα ίδια στην επόμενη γενιά?

Με αυτές τις σκέψεις λοιπόν ξαναπήγα στο ισόγειο, στην ίδια υπάλληλο, να την ρωτήσω να τσεκάρει με κάποιο τρόπο τι διάολο γίνεται με αυτή την αίτηση. Έτσι της είπα ότι κάποιες αποφάσεις έχουν υπογραφεί από ότι έμαθα και μήπως με κάποιο τρόπο (αφμ πινακίδα κλπ) να μάθουμε σε τι φάση είναι η αίτηση.

Έτσι πήρα την απάντηση ότι “η αίτηση είναι στη φάση του χοντρού αλατιού, είναι στη φάση της σαλαμούρας γιατί δεν έχουμε κόσμο να κάνει την δουλειά. Να η συνάδελφος εδώ αρρώστησε από την πίεση και έφυγε” (αλήθεια στις προκηρύξεις δεν γράφουν «να μπορεί να εργαστεί κάτω από πίεση, όπως κάνουν στις θέσεις του ΙΤ?)

Τότε κατέβηκε και πέρασε στον γκισέ και ο κ. Περικλής και της είπε να κοιτάξει μήπως είναι έτοιμη η αίτηση γιατί κάποιες υπεγράφησαν ΚΑΙ ΝΑ ΩΣ ΕΚ ΘΑΥΜΑΤΟΣ Η ΑΙΤΗΣΗ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ!

Έτσι μου είπαν να πάω στις επιστροφές να ρωτήσω όπου και πήγα και η κοπελίτσα εκεί μου είπε να περάσω σε καμιά 20αριά μέρες να το περάσει στο σύστημα εκτός αν οι επόμενες μέρες είναι χαλαρές οπότε θα γίνει πιο γρήγορα, Πάσχα τώρα νταξ).

Εγώ όμως είπα ένα ευχαριστώ στον κ. Περικλή και η απάντηση ήταν “να μας βαθμολογήσεις καλά ε?” γι’αυτό και απάντηση ότι “αμέ, τώρα που θα μιλήσω με τον κ. Θεοχάρη θα του πω τα καλύτερα. Τότε μου είπε “ε αφού μιλάς μαζί του, πες του να σε προσλάβει να έρθεις να κάνεις δουλειά” όπου και αρνήθηκα γιατί καλύτερα να πεθάνω από βαρεμάρα και ανεργία παρά να μπω στο δημόσιο και να είμαι συνάδελφος με αυτές τις γενιές!

Γι’αυτή και μόνο την τελευταία παράγραφο το πόστ είναι αφιερωμένο στον κ. Θεοχάρη που θεωρώ πως είναι ο μόνος με την ομάδα του που κάνει δουλειά για να γίνει βιώσιμο το δημόσιο και η ΓΓΠΣ (όπως και ο προκάτοχος του έκανε ο κ. Σπινέλης) και να του ευχηθώ καλή δύναμη στο δύσκολο έργο και θέληση για να φύγουν τα κάθε είδους βαρίδια του δημοσίου τομέα ώστε να λειτουργήσει πλέον σωστά και έτσι τέτοιου είδους πόστ όχι μόνο να σταματήσουν να είναι 1500 λέξεις αλλά να είναι ανάξια να γραφτούν σαν ιστορίες τρέλας.

Τέλος το σύστημα στην ΔΟΥ δεν ήρθε ποτέ και έτσι αφήσαμε ονόματα ώστε να υπάρξει μια σειρά για την επόμενη μέρα για να καταθέσουμε τον οβολό μας.

Υ.Γ – Η ιστορία με λίγες λέξεις: το παραπάνω ποστ θα είχε αποφευχθεί απλά και μόνο αν η κυρία που ρώτησα στην αρχή, είχε την ευγενή καλοσύνη να πάει να τσεκάρει στο δίπλα γραφείο και να μου δώσει μια απάντηση, από το να μου βάλει την κασέτα του ΔΥ και να με στείλει στον διευθυντή. Σωστά κύριε Θεοχάρη ή φαντάζομαι λάθος?

 

Λ.

Share this post...
Share on facebook
Facebook
0
Share on twitter
Twitter

2 Comments

  1. Matzaflaris

    Φίλε εμένα πάντα μου φέρονται ευγενικά. Γιατί τους μιλάω ευγενικά ή/και δείχνω ότι δεν έχω ιδέα για τίποτα. Ίσως φταίνε και οι ώρες που πηγαίνω που δεν είναι πήχτρα και έτσι έχουν χαλαρώσει λιγάκι. Αλλά μετά από τα τόσα παράπονά σου κατά καιρούς που όλοι εναντίον σου είναι έχω καταλήξει στο ότι τους προκαλείς με το ύφος σου. Να μην παρεξηγηθώ, ΟΧΙ ότι δεν φταίνε. Αλλά πραγματικά αυτοί στο γκισέ μάλλον είναι τα θύματα του όλου θέματος! Αν έμπαινες στην θέση τους, να είσαι αυτές τις 6-8 ώρες εκεί, εσύ που όλα τα σχολιάζεις (και καλά κάνεις, δεν λέω) και με τον κάθε τρελό/παππού/γιαγιά/που δεν καταλαβαίνει/που έχει νεύρα με το κράτος/που βιάζεται(λες και μεις πάμε για καφέ)/που ζητάει πράματα πολλές φορές με τσαμπουκά πίστεψέ με θα χες παραιτηθεί! Αυτοί στον γκισέ δεν νομίζω ότι παίρνουν τους τρελούς μισθούς (με επιφύλαξη να κάνω λάθος). Αυτοί πίσω απ τον γκισέ με τα 6ψηφια νούμερα που διορίζονται από τα μπλε ή πρασινα σημαιάκια. Και πίστεψε με, μετά τις περικοπές/μεταφορές υπαλλήλων (σε λάθος πόστα γίναν αυτές οι ρυθμίσεις αντί να απολύσουν αυτούς που είναι σύμβουλος του σύμβουλου ω σύμβουλε με τα προαναφερόμενα 6ψηφια νούμερα…). Η Τρόικα δεν είναι για τους υπαλλήλους του γκισέ αλλά για τα διορισμένα κομματόσκυλα σε θέσεις εξουσίας. Και όταν καταλάβεις ότι όταν συναναστρέφεσαι /συνδιαλέγεσαι με ανθρωπους καθημερινά (γτ επι 5ήμερη βάση έχουν καμμια 300αρια κόσμο/ημερα) οι οποίοι σου φέρονται άσχημα ε αλίμονο αν εσύ είσαι τόσο εγκρατής ώστε να είσαι γλυκούλης και εξυπηρετικός και ευγενικούλης all day/hour long, λες και σε άλλα δημοσιεύματα σου δεν έχεις κράξει και τον σπαστικό ελληνάρα. Επαναλαμβάνω, όχι ότι όλοι είναι καλοί άλλα όχι και όλοι κακοί. Τα νομίσματα έχουν δύο όψεις αλλά εγώ είμαι εγώ και εσύ είσαι εσύ και ποτέ δεν θα καταλάβεις πως είναι η άλλη πλευρά.

  2. lefos

    Φίλε μαντζαφλάρη (σε πάω),

    κάλιω αυγά παρά πουρέ η απάντηση μου αλλά είναι εντός του 2013.

    Στόχος μου εδώ είναι να κράξω τα (εξαιρετικά) κακώς κείμενα που μπορεί να συναντήσω στην καθημερινότητα.

    Φυσικά και έχω εξυπηρετηθεί απο δημοσίους υπαλλήλους καλύτερα απο το να ήμουν σε ιδιωτική επιχείρηση και αυτό δείχνει ότι είναι θέμα ανθρώπου καθαρά. Απλά δυστυχώς ο ΔΥ λόγο της μονιμότητας και ατιμωρησίας πιστεύω έχει μεγάλη συγκέντρωση σε τύπους σαν τους παραπάνω.

    Ακόμα και μέσα στην ΔΟΥ Αμαρουσίου σε άλλους ορόφους έχει εξυπηρετικότατους υπαλλήλους και ευγενικούς. Απλά (και διαπιστωμένα γιατί πήγα να καταθέσω και πινακίδες) το τμήμα αυτοκινήτου πάσχει σε τρόπους και εξυπηρέτιση.

    Έχω κάτσει και σαν πωλητής 12 ώρες να εξυπηρετώ τον κάθε άνθρωπο που ερχόταν με τον δικό του τρόπο να αγοράσει, να τσακωθεί, να πουλήσει πνεύμα. Όποιος δεν αντέχει ας βρεί κάτι άλλο να κάνει. Η κατάσταση είναι ως έχει.

    Κατανοώ πως έχει η άλλη πλευρά γιατί πάντα όπου πάω σαν δουλειά σκέφτομαι σαν πελάτης (και είμαι περίεργος οπότε προσπαθώ να προσφέρω υπηρεσίες και στον πιο περίεργο απο εμένα (που είναι λίγοι αυτοί). Οπότε περιμένω ένα μίνιμουμ εξυπηρέτησης. Αλλά στιχομυθίες σαν την παραπάνω δεν μπορώ παρα να μην την κράξω.

    Όποιος δεν αντέχει στην πίεση μπορεί να αλλάξει δουλειά, δεν τον κρατάει κάποιος με το ζόρι. Είναι σαν να πάω σε σουβλαντζίδικο, να γίνεται του πανικού απο παραγγελίες και να παίρνω ένα σουβλάκι μισό, με καμμένη πίτα, μισή ώρα μετά, να κάνω παράπονο, να μου λέει “φιλλλαράκι αυτό προλαβαίνω να κάνω και άμα γουστάρεις” και να πρέπει να πω, εντάξει το παλικάρι όμως εξυπηρετεί 300 άτομα την ημέρα. Δεν πάει έτσι!

Leave a Reply

Connect with:

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.