Στην αρχή σαν νομοταγής πολίτης (αν θες κάνε κιαλλιώς) πέρασα τους ελέγχους και ύστερα κατευθύνθηκα προς την πύλη αναχωρήσεων που έγραφε το χαρτάκι. Με την άκρη του ματιού είδα το σήμα στο πίσω κάθετο πτερύγιο που τίποτα δεν θύμιζε το σημερινό σήμα της λουφτχάνζα (με την άκρη του ματιού λέμε!). Φαντάστηκα θα είναι κάποιο άλλο αεροπλάνο που θα φύγει και μετά θα έρθει το δικό μας. Δεν έδωσα άλλη σημασία γιατί τα ρετρό,ολνττάημερ σκηνικά δεν με ελκύουν καθόλου.
Μετά απο ώρα πήγα μια βόλτα απο τις τουαλέτες του αεροδρομίου και βγαίνοντας είπα να ρίξω άλλη μια καλύτερη ματιά αφού το αεροπλάνο ήταν ακόμη εκεί και καμία αναγγελία για αλλαγή πύλης δεν υπήρχε!
Έτσι είδα αυτό που βλέπετε στην φώτο. Σε πρώτη φάση πανικοβλήθηκα, δεν μοσχοβόλησε και μέντα βέβαια αλλά βλέποντας ένα αεροσκάφος βαμμένο στα χρώματα του πάλε ποτέ, υπάρχει μια σκέψη, θα πετάξουμε? θα φτάσουμε? μήπως θα ταξιδέψουμε κάργκο?
Μηνύματα σε γνωστό που πετάει συχνά με λουφτχάνζα και του φάνηκε φυσιολογικότατο (είδες άμα είσαι φρήκουεντ φλάηερ ναούμ!). Το αεροπλάνο απο μέσα ένα κλασσικό φρέσκο Airbus A321-100 „D-AIRX“ με όλες τις ανέσεις του.
Και γιατί όμως να βαφτεί σε ρετρό χρώματα? Μάρκετινγκ? Έψαξα λιγάκι και ο λόγος ήταν πιο απλός απο οτιδήποτε άλλο.
Το συγκεκριμένο αεροπλάνο βάφτηκε με 150 κιλά χρώμα στα ρετρό της λουφτχάνζα με αφορμή τον εορτασμό των 50 ετών λειτουργίας της εταιρείας στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (2005). Εκείνη την ημέρα το πλήρωμα ντύθηκε και αυτό με στολές της εποχής εκείνης (1955) και έγιναν πολλές άλλες προωθητικές ενέργειες.
Ωραία παιδιά αλλά να ενημερώνουμε τον κόσμο ε! έχουμε και καρδιακούς…
