αναγνώστη μου, γεια σου!
είπα να κρατηθώ, να μετρήσω μέχρι το 10 αλλά τελικά δεν τα κατάφερα κιας μέτρησα μέχρι το 60 (που ήταν τα λεπτά της μετ’εμποδίων διαδρομής. Θα σου τα πώ να τα βγάλω απο μέσα μου και ας γίνει ότι θέλει.
Είμαι κιεγώ ένας απο τους εκατοντάδες χιλιάδες που μετακινούνται καθημερινά μέσα στην Αθήνα, είμαι κιεγώ ένας απο αυτούς που συμφωνεί με την πράσινη ανάπτυξη (με αυτή την κρίση αν ήθελα ας έκανα και αλλιώς) οπότε προτιμώ να χρησιμοποιήσω τα ΜΜΜ (Μέσα Μαζικής Μεταφοράς) αντί του αυτοκινήτου που θα μου κοστίσει σε χρόνο,χρήμα και νεύρα.
Η δική μου διαδρομή είναι απο τις πιό απλές (ή καλύτερα θα ήταν απο τις πιό απλές…). Μαρούσι-Μοσχάτο (στις 18:00) και τούμπαλιν. Δηλαδή μάξιμουμ μισή ώρα με τον ηλεκτρικό, εύκολα και απλά, αρκεί βέβαια να είναι στα φόρτε του! Κάτι που δεν συμβαίνει αυτό το διάστημα (αν και μεταξύ μας αμφιβάλω αν υπήρξε ποτέ “καλή λειτουργία” απο ιδρύσεώς του και μετά). Ο λόγος για τα περιβόητα έργα ανακατασκευής της γραμμής Κηφισιά-Πειραιάς (τα οποία φυσικά και δεν είχε προβλέψει κανείς να τα ενσωματώσει στα έργα ανάπλασης των σταθμών πρίν τους Ολυμπιακούς αγώνες 2004 όπου και πάλι τραβήξαμε τα μαλλιά μας για αρκετό διάστημα) και πιό συγκεκριμένα αυτό το κομμάτι-ευχάριστο διάλειμμα της διαδρομής, Αττική-Ομόνοια.
Λόγω λοιπόν αυτού του ευχάριστου διαλείμματος οι διαθέσιμες διαδρομές (με τις απαραίτητες μετεπιβιβάσεις φυσικά) είναι οι εξής:
Διαδρομή α)
- περιμένεις το τραίνο περίπου 10 λεπτά στο σταθμό του Αμαρουσίου
- αφού έρθει το τραίνο επιβιβάζεσαι και ξεκινάς το ταξίδι
- στον σταθμό “ειρήνη” μετεπιβιβάζεσαι στον απέναντι συρμό
- συνεχίζεις το ταξίδι μέχρι τον σταθμό “Αττική” όπου και αποβιβάζεσαι
- επιβιβάζεσαι απο τον σταθμό “Αττική” στην γραμμή 2 του μετρό με σκοπό να φτάσεις στον σταθμό “Σύνταγμα” όπου και αποβιβάζεσαι
- επιβιβάζεσαι απο τον σταθμό “Σύνταγμα” στην γραμμή 3 του μετρό με σκοπό να φτάσεις στον σταθμό “Μοναστηράκι” όπου και αποβιβάζεσαι
- επιβιβάζεσαι απο τον σταθμό “Μοναστηράκι” πάλι στην γραμμή 1 του ηλεκτρικού ώστε να συνεχίσεις και να φτάσεις μετά κόπων και βασάνων στο μοσχάτο
Χρόνος καθαρού ταξιδιού: 1 ώρα
Χρόνος προετοιμασίας (να πάς εγκαίρως στην στάση κλπ): μισή ώρα
Διαδρομή β)
- περιμένεις το τραίνο περίπου 10 λεπτά στο σταθμό του Αμαρουσίου
- αποβιβάζεσαι στον σταθμό “Νεραντζιώτισα”
- επιβιβάζεσαι απο τον σταθμό “Νεραντζιώτισα” στον προαστιακό με σκοπό να φτάσεις στον σταθμό “Άνω Λιόσια” όπου και αποβιβάζεσαι
- επιβιβάζεσαι απο τον σταθμό “Άνω Λιόσια” στον προαστιακό με σκοπό να φτάσεις στον σταθμό “Πειραιά”
- στον σταθμό “Αγ, Ι. Ρέντης” αποβιβάζεσαι απο τον τετράδυμο συρμό για να επιβιβαστείς σε απλό δίδυμο και να συνεχίσεις προς Πειραιά
- αποβιβάζεσαι του προαστιακού στον σταθμό “Πειραιά” όπου και επιβιβάζεσαι στην γραμμή 1 του ηλεκτρικού ώστε να συνεχίσεις και να φτάσεις μετά κόπων και βασάνων στο Μοσχάτο
Χρόνος καθαρού ταξιδίου: 1 ώρα
Χρόνος προετοιμασίας (να πας εγκαίρως στην στάση κλπ): μισή ώρα (ίσως και κάτι παραπάνω γιατί φεύγεις απο το σπίτι και δέκα, είσαι στο σταθμό “Μαρούσι” και είκοσι, περιμένεις μέχρι να έρθει το τραίνο έως τις και τριάνταδύο με σκοπό να προλάβεις τον προαστιακό απο το σταθμό “Νεραντζιώτισα” που φεύγει και τριάνταέξι!
Διαδρομή γ)
- πάς στην στάση του λεωφορείου όπου και περιμένεις μια αιωνιότητα και μια μέρα έως ότου έρθει.
- έρχεται το λεωφορείο και επιβιβάζεσαι με σκοπό να φτάσεις “Λ. Αλεξάνδρας” (αν είναι το Α7) ή “Μέγαρο μουσικής” (αν είναι το 550) και να μετεπιβιβαστείς στους ομώνυμους σταθμούς της γραμμής 3 του μετρό
- βλαστημάς την ώρα και την στιγμή όταν βλέπεις ότι θέλεις περίπου μισή ώρα και κάτι για να πάει το λεωφορείο απο Μαρούσι έως και Χαλάνδρι, κοιτάς με μισό μάτι τον ελεγκτή που ΤΟΛΜΑΕΙ και σου ζητάει το εισιτήριο ενώ θα έπρεπε να σε πληρώνουν για να περνάς αυτά που περνάς για να φτάσεις στον προορισμό σου, σε πιάνουν κρίσεις αγοραφοβίας (κιας μην το είχες ξαναζήσει ποτέ) μέσα στον κακό χαμό που επικρατεί μέσα στο λεωφορείο λόγο της ώρας και της κίνησης (σιγά κυρία μου, που θα πας?! θα χορέψουμε κιόλας?|), μαθαίνεις πακιστανικά, κινεζικά, γιαπωνέζικα, ρωσικά, ουκρανικά, αραβικά, ινδικά, γαλλικά (όχι τα γνωστά, τα άλλα του Πειραιά!)
- φτάνεις στις αντίστοιχες στάσεις και μετεπιβιβάζεσαι στους αντίστοιχους σταθμούς με σκοπό να αποβιβαστείς στον σταθμό “Μοναστηράκι”
- απο τον σταθμό “Μοναστηράκι” επιβιβάζεσαι στην γραμμή 1 του ηλεκτρικού ώστε να συνεχίσεις και να φτάσεις μετά κόπων και βασάνων στο Μοσχάτο
Χρόνος καθαρού ταξιδιού: 1 ώρα
Χρόνος προετοιμασίας (να πας εγκαίρως στην στάση κλπ): μισή ώρα
Διαδρομή δ)
- μπαίνεις στο αυτοκινητάκι σου και ξεκινάς με προορισμό τον σταθμό “Δουκ. Πλακεντίας”
- φτάνεις στον προορισμό σου και ξεκινάς προσπάθειες ανεύρεσης θέσης παρκαρίσματος!
- αφού παρκάρεις πηγαίνεις στο σταθμό και επιβιβάζεσαι στη γραμμή 3 με προορισμό τον σταθμό “Μοναστηράκι”
- απο τον σταθμό “Μοναστηράκι” επιβιβάζεσαι στην γραμμή 1 του ηλεκτρικού ώστε να συνεχίσεις και να φτάσεις μετά κόπων και βασάνων στο Μοσχάτο
Χρόνος καθαρού ταξιδιού: 1 ώρα
Χρόνος προετοιμασίας (να βρεις να παρκάρεις κλπ): μισή ώρα
(οι επιλογές απο τις παραπάνω διαδρομές ενδέχεται να μειωθούν αναλόγως τα κέφια των εργαζομένων στον προαστιακό (απεργίες, στάσεις εργασίας κλπ), στα λεωφορεία, στις κυκλοφοριακές ρυθμίσεις της τροχαίας αναλόγως τα κέφια της πολιτικής ηγεσίας που θέλει να μετακινηθεί στην Αθήνα για κάποιο γεύμα εργασίας με θέμα συζήτησης “Λεφτά υπάρχουν! Πού είναι τα λεφτά?)
Και όλα αυτά αγαπητέ αναγνώστη γιατί? γιατί στα έργα ανάπλασης των σταθμών πριν το 2004 (που τραβήξαμε πάλι τον αλίμονο μας σαν επιβάτες με τα άνοιξε κλείσε των σταθμών) δεν σκέφτηκε κανείς (τυχαίο? δεν νομίζω) να ανακαινίσει και την γραμμή!
Προτεινόμενες λύσεις? οι ακόλουθες!
α) το εισητήριο απο διάρκειας 90 λεπτών να μετατραπεί σε διάρκειας 180 λεπτών και φυσικά αν δεν μας το δίνετε δωρεάν για να γλιτώνετε τις κατάρες, να παραμείνει στην ίδια τιμή. Αφού όταν το σχεδιάσατε είχατε στο μυαλό σας τα ιδανικά χρονικά διαστήματα και όχι αυτά που επικρατούν τώρα!
β) να κλείσουν απο το υπουργείο συγκοινωνιών, η ΕΘΕΛ, ο ΟΑΣΑ, ο ΗΣΑΠ, ο Προαστιακός, Το Μετρό κλπ φορείς συγκοινωνιών και οι υπεύθυνοι να πάνε σπίτια τους με σκοπό να συνεχίσουν σε κάποιο άλλο επάγγελμα που θα μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία. Γιατί στο επάγγελμα που βρίσκονται τώρα απλά ταλαιπωρούν την κοινωνία.
ένας ακόμα αγανακτησμένος-ταλαιπωρημένος επιβάτης…