Το είχα στο νού μου καιρό τώρα αλλά και με τη νεα γευσιγνωσία τις προάλλες , δεν αντέχω θα στο πω και να ξέρεις η γνώμη του γερμανοτσολιά στο θέμα μπύρα, μετράει διπλή.
Προσοχή, το ποστ περιέχει Τοποθέτηση Προϊόντος
Σαν σωστός γερμανοτσολιάς, είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω πολλές και διαφορετικές μπύρες, εκτός απο αυτές τις κλασσικές που χρυσοπληρώνεις στις μπυραρίες εν Ελλάδι. Έκοψα την καλημέρα και το στην υγειά μας με άτομα που παρήγγελναν χαινέκεν και αμστελ σε βραδιές μπυροποσίας. Δοκίμασα πέρα απο τις κλασσικές ντερνασιοναλ μπράντες, τοπικά ζυθοποιία με εξαιρετικές γεύσεις. (τσέκαρε έναν ιντεράκτιβ μαπ για να καταλάβεις).
Με τον καιρό όμως και διάφορες δοκιμές σε μπητσόμπαρα συνήθως, κατάλαβα ότι υπάρχει μια υποβόσκουσα δυναμική στην ελληνική μικροζυθοποιία και αυτό που έχω να σου πω είναι το εξής:
Σε μαγαζί που έχει στον κατάλογο ελληνική μπύρα, δεν παραγγέλνεις καμία άλλη.
Έχουμε μια μεγάλη γκάμα σε διαφορετικά ήδη μπύρας που θα σου καλύψει τα γούστα σε κάθε περίπτωση.
Προσωπικά ξεχώρισα την κερκυραϊκή ζυθοποιία και τις καπνιστές μπύρες της χωρίς να λέει όμως οτι η σαντορινιές είναι λιγότερο καλές. Σημείωση: όταν μιλάω για ελληνικές μπύρες, ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν εννοώ ούτε τη φιξ, ούτε το μύθο ούτε άλλες κλασσικές μπράντες. Ψάξε μικρά ζυθοποιεία που κάνουν εξαιρετική δουλειά και θέλουν την ενίσχυση τους.
Επίσης η μπύρα που μου έκανε το κικ για να κάτσω να γράψω το ρημαδοπόστ, ήταν η εικονιζόμενη Jasmine IPA μπύρα. Όπως γράφει στην περιγραφή, σου αφήνει μια γεύση εσπεριδοειδών. Νταξ σε κάποιους αφήνει μανταρίνι, εμένα με άφησε περγαμόντο.
Πολύ καλή γκάμα σε ελληνικές μπύρες (μεγαλύτερη απότι έχει ανεβάσει στο σάητ) είχε το μπίμπερε (ας πουμε εδώ ότι έχει και νόστιμες μεγάλες ποικιλίες να υπάρχει), που πλέον είναι η πρώτη ερώτηση που κάνω σε τέτοια μαγαζιά, “τι υπάρχει σε ελληνικές μπύρες”.
Ζητήστε και μην φοβάστε να δοκιμάσετε νέες ελληνικές μπύρες όπου τις βρείτε (εντάξει κοίταξε, άμα δε σαρεσουν οι κόκκινες, μην δοκιμάσεις κόκκινη ελληνική και μας πεις ότι δεν σου άρεσε, δοκίμασε τύπο μπύρας που ξέρεις ότι σαρέσει).
Το ίδιο με τα παραπάνω ισχύει και για τα αναψυκτικά. Όπου υπάρχει ελληνικό, το προτιμούμε, όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά γιατί δεν έχει τίποτα να ζηλεύει απο τα ξένα. Η κολα του βίκου πχ, είναι μια χαρά. Η βυσσινάδα του κλιάφα είναι νοστιμότατη, γεράνι, φήμη, εψα, λουξ πορτοκαλάδες και λεμονάδες (απο πορτοκάλια και απο λεμόνια αντίστοιχα) επίσης εξαιρετικές.
Δεν είναι ούτε θέμα εθνικής περηφάνιας, ούτε ο επιμένων ελληνικά κλπ γραφικά όσο το ηλιοβασίλεμα της σαντορίνης. Είναι θέμα ότι είναι καλά προϊόντα, καλή προσπάθεια και ξαναλέω, δεν έχουν γευστικά να ζηλέψουν τίποτα απο τις μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού και οι τιμές τους είναι λογικότατες.
Γιατί όχι λοιπόν;
