Menu Close

Σώμα μου φτιαγμένο απο (ψυχρό) πηλό…

Στις εποχές του κόβιδ19 εμείς οι ευγενικές ψυχέςε αναζητούμε την διέξοδο, την έκφραση, την δημιουργικότητα, το συναίσθημα μέσω της καλλιτεχνικής μας φύσης με διαφόρους τρόπους. Επειδή αφενός κιεμείς σαν παιδιά μεγαλώνουμε και τα αρθριτικά παραμονεύουν (είδατε κανα ατίθασο νιάτο να κάνει ζωγραφική σε καμβά; γκραφίτι σε τρένα κάνουν) , αφετέρου η προμήθεια υλικών για ευφάνταστα χόμπυ είναι λίγο δύσκολη και το οριγκάμι είναι τεχνική για γερά νεύρα που επίσης χάθηκαν στα χρόνια που πέρασαν, η επόμενη καλύτερη λύση είναι ο ψυχρός πηλός!

Οι δυνατότητες αστείρευτες. Απο φρούτα και λαχανικά, έως γεύματα απο τα μακντάουελ. Από ζωάκια και καρτούν μέχρι καρικατούρες φίλων και συγγενώνε. Απο αραβικά πάττερν έως και κούπες για να πίνεις το ουίσκι σου με στύλ (άλλωστε ποιός θα σε κρίνει που πίνεις το ουίσκι σου στην καραντίνα). Αρκεί να διαλέξεις σε τί έχεις όρεξη να δώσεις ζωή!

Να διαλέξεις σε τί θέλεις να δώσεις μορφή, γιατί περί αυτού πρόκειται και είναι μια πραγματικότητα. Και θα το καταλάβεις μόλις πάρεις στα χέρια σου και αρχίσεις και πλάθεις το μαλακό υλικό και τα εργαλεία που με ένα 50αρικάκι θα βγάλεις πολλές ώρες ενασχόλησης, δημιουργίας, χαλάρωσης και θα ξεδώσεις βρε αδερφέ. Γιατί εσένα που σε ενδιαφέρει αυτό το πόστ, το πιθανότερο είναι ότι το λάηφστάηλ σου είναι παρόμοιο με αυτό της καραντίνας. Οι άλλοι θα είχαν κλείσει το παράθυρο και θα έβαζαν το ξημερώματα στο γιουτουμπ μόλις διάβασαν για το ουίσκι σε κούπα αφού έριχναν μια μούτζα στην οθόνη!

Αφού κάνεις ένα ταχύρυθμο στο γιουτουμπ, όχι στο ξημερώματα, στα κανάλια με δημιουργίες απο πηλό, μπορείς να ξεκινήσεις να πειραματίζεσαι. Όταν ξεκινήσεις όμως να δίνεις μορφή, τα πράγματα σοβαρεύουν! Κάνεις τα μάτια που είναι εύκολα τελικά γιατί εντάξει 2 τρύπες στην ευθεία όπως βλέπεις το πρόσωπο δεν είναι δύσκολο (πολύ), τα βλέφαρα μπορεί νάναι με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά ή να σου βγεί λίγο εξόφθαλμο το μοντέλο αλλά εντάξει, δεν πτοείσαι συνεχίζεις.

Φτιάχνεις μύτη που εντάξει κάτι σου είχε πεί η Μαιρούλα ότι την έχεις σαν μελιτζάνα και εκεί λες ότι όχι, τώρα εγώ δίνω μορφή θα την κάνω γαλλική και τελικά σου βγαίνει σαν Κρητικό ατζούρι. Και εκεί σου μπαίνουν οι σκέψεις… Άρε θεέ τελικά δεν είναι εύκολο να φτιάξεις έναν άνθρωπο εύμορφο. Και συνεχίζεις να διορθώνεις το αντζούρι και τελικά πλέον είναι σαν παστινάκι (γιατί βλέπω και μάστερσεφ και το μοντέλο που φτιάχνω πρέπει να περνάει το πάσο). Τέλος πάντων αντιμετωπίζεις την πρόκληση, συνεχίζεις, δεν το βάζεις κάτω, κάνεις εκπτώσεις, κοιτάς την μούρη σου στον καθρέφτη, προσπαθείς και τέλος πάντων όταν πλέον μοιάζει με μύτη και ας είναι σαν του τσάκωνα συμβιβάζεσαι γιατί πέρασαν και 2 ωρίτσες και κοντεύει να ξεραθεί ο πηλός! Κάπου εκεί παίρνεις απόφαση να μην ξανασχολιάσεις ποτέ την μύτη κανενός ξανά!

Λες ουάου έχει μάτια και μύτη, βλέπεις όμως ότι δεν έχει καμία έκφραση και η περιέργεια χτυπάει κόκκινα και συνεχίζεις ακάθεκτος. Άσε τα φρύδια για τώρα, συνέχισε με τα αυτιά και καλή διασκέδαση! Μέγας εί Κύριε και θαυμαστά είναι τα έργα Σου και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμασίων σου! Κάνε το πτερίγιο και το λοβίο και τα λέμε. Πόσες τεχνικές για να καταφέρεις κάτι απλά να μοιάζει σε αυτί με έναν απλό έλικα αλλά το ωραίο δεν έχει τελειώσει εκεί με τα αυτιά και αν νομίζεις ότι έδωσες πολύ πόνο για να μην μοιάζει με δορυφορικό πιάτο γιατί έτσι σου είχε πει το Λιτσάκι, όταν ξεκινήσεις να κάνεις το δεύτερο αυτί θα θυμηθείς και εμένα και τον Θεό. Γιατί όταν κάτι είναι ζευγάρι καλό είναι να μοιάζει αλλιώς σε μερικά χρονάκια μυρίζω διαζύγιο και ας λένε ότι τα διαφορετικά έλκονται. Όταν τα αυτιά που θα κάνεις θάναι σε διαφορετικό ύψος ή μέγεθος τότε θα σε πιάσει μια ανάγκη να μετανιώσεις, να θαυμάσεις τον πλησίον σου, να τον αγαπήσεις και ας είναι και ο εαυτός σου στον καθρέφτη που δεν έχει τα τέλεια αυτιά.

Γιατί κάπου εκεί καταλαβαίνεις ότι τίποτα δεν μπορεί να είναι όμοιο με κάτι άλλο, ειδικά όταν το φτιάχνεις με το χέρι. Ακόμα και οι φωτοτυπίες είναι πιο φωτεινές/σκοτεινές κιας είναι ρυθμισμένο το μηχάνημα. Και εκεί λοιπόν αν πάσχεις απο ocd θα έρθεις σε ευθεία πορεία αμφισβήτησης. Όχι, δεν μπορεί να είναι όλα τέλεια, ΌΧΙ! Και αν διαφωνείς ή το ocd σου είναι δυνατότερο απο τις δυνάμεις σου τότε τα λέμε όταν βρεθεί εμβόλιο για τον κοβιδ19 που ακόμα θα φτιάχνεις τα αυτιά. Είναι μια καλή αρχή να ξεπεράσεις τις εμμονές σου 😉

Έφτιαξες και τα αυτιά, (αν δεν πέτυχαν μην ανησυχείς, θα έχεις την ευκαιρία να τα κρύψεις με τα μαλλιά αργότερα. Αν δεν φτιάχνεις γυναίκα τότε φτιάξε τον Βαγγέλλη το γιεγιέ) οπότε προχωράς στα φρύδια. Εντάξει, στην πρώτη προσπάθεια είτε Καραμανλής (ο γέρος) είτε κάποιο πανκιό που τα ξύρισε πριν πάει σε ένα γκοθ πάρτυ. Αν θες βέβαια να δώσεις και έκφραση; σκόρπια διαδήλωση. Τελειώνεις όμως εύκολα σχετικά και πας στα ωραία.

Στόμα κύριοι! και μαζί με το στόμα δίνεις και έκφραση γιατί μαζί με το στόμα, θα φτιάξεις και τις ρυτίδες/εκφράσεις του προσώπου γύρω απο αυτό που επηρεάζουν και τη μύτη και τα ζυγωματικά και τα μάγουλα και το μέτωπο και ανάμεσα στα φρύδια και παναγία βόηθα. Αλλά μην το βάζεις κάτω.

Στόμα, κάνεις κανα 2 τεχνικές όπου η μία θα σου βγάλει κάτι σε Γαλλο-Αγγλία πλευρά, η άλλη θα σου βγάλει κάτι προς Αφρική πλευρά. Το θέμα είναι όμως πως θα δώσεις συναίσθημα! Και αυτό είναι το αποκορύφωμα στην δημιουργία σου και όπως και στην πραγματικότητα το δυσκολότερο όλων! Πως θα κάνεις κάποιον να χαμογελάσει, να νευριάσει, να είναι στεναχωρημένος. Όχι καλέ μου φίλε, δεν είναι τόσο απλά όσο στα παρουσίαζε το Κατερινάκι στην αρχή της σχέσης στα μέλια και όταν σου πέταγε τα πράγματα από το παράθυρο ρε ανεπρόκοπε που της έφαγες τα καλύτερα της χρόνια ενώ με το λακέ απο τα ΒΠ θα ζούσε ζωή και κότα όταν ο λακές θα γύριζε στο σπίτι απο συνάντηση με τον πελάτη (λέγε με Αναστασία (χρόνια της πολλά κιόλας)).

Είναι ποοοολύ δύσκολο λοιπόν να φτιάξεις το στόμα και να δώσεις αυτά που θέλεις στο δημιούργημα σου ώστε να δείχνουν τον συναισθηματικό κόσμο του. Και τράβα απο εδώ και τράβα απο εκεί τελικά κατάφερες να γίνει σαν να έχει κάνει μποτοξάκι στην καλύτερη ή στην χειρότερη να θέλει αλλαγή ταυτότητας (αν όχι και ονόματος) γυρίζοντας απο Καζαμπλάνκα (μην πας, δεν λέει. Ένα μοσκ έχει πούναι ωραίο, άντε και μια περατζάδα κοντά στην θάλασσα που βρωμάει σαν τον Θερμαϊκό. Σε μόλ θα την βγάλεις τρώγοντας σε μακντάουελ οπότε πάνε Σαλονίκη να φας και να διασκεδάσεις σαν άνθρωπας (γιατί ο ιστοχώρος εδώ παρέχει και συμβουλέσε τουριστικού περιεχομένου)).

Βυθισμένος λοιπόν στις σκέψεις της δυσκολίας να κάνεις έναν άνθρωπο να νιώσει συναίσθημα, συνεχίζεις στα μαλλιά! Η καλύτερη σου. Ωραίο απλό κομμάτι για να τελειώσεις την δημιουργία σου που πλέον έχει χαρακτηριστικά και μοιάζει σε κάποιον (δεν μας νοιάζει σε ποιόν! σημασία έχει ότι έδωσες μορφή κυριολεκτικά σε κάτι). Τα μαλλιά λοιπόν είναι ένα διασκεδαστικό κομμάτι (γενικά οι τρίχες και εκεί καταλαβαίνεις τον κουρέα σου που γουστάρει όταν κάνει τα μερεμέτια) όπου μπορείς να κάνεις ότι σου βγεί. Μπορείς να κάνεις μια ωραία φοκουχίλα αν είσαι μερακλής που ήταν και τσι μοδός στην εητίλα, είτε να κάνεις έναν κόσμο φλωρά (μπορείς να φανταστείς και το ξύλο βγήκε απο τον παράδεισο αλλά λίγοι τα πιάνουν τα νοήματα Αρτέμη) με χωριστρούλα δεξιά ή ακόμα και να τον αφήσεις γλόμπο γιατί νάναι καλά το χόλιγουδ μας πλάσαρε το ιάσωνα το στέηθαΝ και βρίσκουν γυναίκα και οι άδενδροι, οι αποψιλωμένοι.

Κάπου εκεί λοιπόν κοιτάς το ολοκληρωμένο μοντέλο με ευχαρίστηση, γιατί απλά έδωσες μορφή σε κάτι. Δημιούργησες κάποιον. Και αυτό είναι που μετράει. Αναρωτήθηκες τόσα πράγματα στην όλη διαδικασία που ίσως έγινες ένα κομματάκι καλύτερος και πέρασες και ευχάριστα την ώρα σου απτο να έβλεπες πάλι τηλεόραση.

Πρόσεχε όμως. Αν θέλεις να ανεβάσεις βαθμό δυσκολίας, αν το αντέχεις δηλαδή, τότε ξεκίνα να προσπαθείς να αντιγράψεις κάποιο πρόσωπο. Εγώ πάλι προτιμώ να πηγαίνω προς το άνγωστο ώστε να μου τραβάει την περιέργεια για το πως θα δείχνει το στο τέλος και όχι να αναρωτιέμαι αν μοιάζει με αυτόν που ήθελα όταν ξεκίνησα να το φτιάχνω.

Καλή διασκέδαση και αν στην διάρκεια τραγουδήσεις και λίγο Νότη, ε εντάξει, φάε και κανένα ξηροκάρπιο στο ενδιάμεσο, βάλε και λίγο μουσικούλα αλλά με μέτρο γιατί στεγνώνει γρήγορα ο πηλός. Το Αλκοόλ δεν προτείνεται εκτός αν έχεις πορεία προς φρανκενστάην οπότε επιτρέπεται, μην σου πω επιβάλλεται.

Share this post...
Share on facebook
Facebook
0
Share on twitter
Twitter

Leave a Reply

Connect with:

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.