Μαθήματα επαγγελματικού προσανατολισμού απο την ΔΟΥ Αμαρουσίου

 

Ξυπνάς το πρωί γεμάτος χαρά και ενέργεια, αισιοδοξία και θέληση να βοηθήσεις το κράτος και να πας να κάνεις κατάθεση στη ΔΟΥ τα χρωστούμενα από ρύθμιση (νοτ), αφού εδώ και ένα χρόνο και κάτι μήνες είσαι άνεργος και δεν μπορείς να κάνεις τα γούστα της ΔΟΥ μετρητοίς.

Αφού φτάσεις στο κτίριο της κολάσεως βλέπεις γεμάτος περηφάνια ΕΛΛΑΔΑΡΑ. Στον (πρώτο) όροφο των εσόδων στα γκισέ ξεκινά η ουρά αυτών που θέλουν να πληρώσουν και αφού κάνει το φιδάκι όπως πρέπει φτάνει απο τα σκαλιά στον τρίτο (παραπάνω ταράτσα, λέω να κάνω πρόταση να ανοίξω ένα καφέ γκάρτεν εκει πάνω, λες να πιάσει?).

Σκέφτεσαι ότι αφού δεν μπορείς να το αποφύγεις απόλαυσέτο και ξεκινάς απο το ισόγειο (αφού η μέρα σου είναι αφιερωμένη σε αυτό το χώρο) γιατί στο σπίτι μας είμαστε τόσο νομοταγείς που τρέχουμε ποιος θα πρωτοπληρώσει και έτσι γίνονται λάθη όπως αυτό του Δεκεμβρίου που πληρώσαμε δύο φορές τα τέλη κυκλοφορίας για ένα αυτοκίνητο.

Έτσι πηγαίνεις στην ευγενέστατη και εξυπηρετικότατη υπάλληλο (νοτ νοτ νοτ) του τμήματος των αυτοκινήτων να ρωτήσεις τι απέγιναν αυτά τα λεφτά που πρέπει να επιστραφούν. Λες και τις είπα ότι έκανε ρυτίδες :/ Ενώ την ρώτησα σε τί φάση είναι η αίτηση επιστροφής των χρημάτων (που έγινε Αρχές Ιανουαρίου και ακόμα τίποτα), άκουσα όλη την κασέτα του πόνου ενός ΔΥ. Ακόμα θα πάρει καιρό κύριε, μου είπε, είμαστε τρεις και ο κούκος εδώ δεν βλέπεται, ποιός θα τα κάνει όλα?

Αυτά και κλασσικά μετά η ατάκα τύπου θέλω να σε ξεφορτωθώ, “πηγαίνετε στον διευθυντή”. Εσύ όμως επειδή είναι μέρα εφορίας λες για πάμε. Πάς στον τρίτο, χτυπάς πόρτα, μπαίνεις, βλέπεις τον διευθυντή, καλός άνθρωπος καλοσυνάτος και κουρασμένος (να τα λέμε κι’αυτά, πρέπει να τον ζαλίζουν συχνά), του είπα τον πόνο μου και στην προτροπή να πάω στο ισόγειο του εξήγησα για την εξυπηρετική υπάλληλο οπότε μου είπε να πάω στον κ. Περικλή (υποδιευθυντής? δεν κατάλαβα τι θέση είχε αλλά ήταν αυτός που θα έδινε λύση στο θέμα μου ή τουλάχιστον μια πληροφορία).

Έφυγα κι’εγώ λοιπόν από τον τρίτο και πήγα να βρω τον κ. Περικλή. Πήγα, μιλούσε στο τηλέφωνο ο άνθρωπος γιατί βρήκα και εγώ μέρα να πάω στον άνθρωπο που είχε πέσει το σύστημα :/ (το τί άκουσα όση ώρα περίμενα από τους υπαλλήλους στο γκισέ για το σύστημα… αντίο ζωή. Η υπάλληλος (40φεύγα να λέει ότι “τρέχει και ολόκληρος μήνα κυρία μου και ήρθατε τώρα να πληρώσετε 2 μέρες πριν”. Όταν ρώτησα βέβαια εκείνη πότε πληρώνεται αρχές ή τέλος του μήνα δεν απάντησε. Όταν τη ρώτησα αν χρησιμοποιεί το ίδιο σύστημα με του ΦΠΑ στο ισόγειο μου απάντησε καταφατικά και τότε είπα να κάνει ένα ρηστάρτ το πισι ή να δοκιμάσει σε κανένα άλλο πισι γιατί στο ισόγειο τυπώνουν διπλότυπα και ότι δουλέυει σωστά. Αφού με κοιτάει λες και της είπα ότι είναι δευτέρα παρουσία ή ότι ο Λάζαρος περιμένει στην ουρά να πληρώσει το χαράτσι για τον τάφο μου λέει έλα από μέσα να το κάνεις εσύ ή να πας να το πεις στον τεχνικό που είναι στο ισόγειο… Εγώ? της λέω? καλά, όταν τελειώσω τις δουλειές μου θα σας πω εγώ τι να κάνετε.

Μετά το ευχάριστο διάλλειμα μπήκα στο γραφείο του κ. Περικλή. Του εξήγησα το όλο με τη διπλή πληρωμή και την επιστροφή των τελών κυκλοφορίας. Τι το ήθελα, άλλη κασέτα από εκεί…

Και καλά σας είπαν ότι είμαστε λίγοι (#διπλής μάλλον, ξέρουν οι τουιτεράδες) και δεν βγαίνει η δουλειά και εσείς κάνατε τώρα την αίτηση εδώ έχω αιτήσεις του 2010 και δεν θα περάσει πειθαρχικό ο υπάλληλος να αφήσει τα του 10 για να πληρώσει τα δικά σας κλπ.

Εγώ έκανα συγκεκριμένες ερωτήσεις όπως “μα δεν είναι πυρηνική φυσική. Τα τέλη κυκλοφορίας πληρώθηκαν κατά λάθος 2 φορές. Έφερα τις δυο αποδείξεις από τις τράπεζες που δείχνουν ότι είναι για το ίδιο αυτοκίνητο και νομίζω είναι πολύ απλή διαδικασία για να κρατήσει 4-5 μήνες όσο και να την καθυστερήσεις.” Είπα επίσης ότι “αν είναι να μου δοθούν τόκοι υπερημερίας τότε πάσο και θα έρθω να τα πάρω όταν γίνουν 300 ευρώ γιατί έχω κάτι ανάγκες αλλιώς δεν μπορεί να μου κρατάει 240 ευρά η ΔΟΥ με το έτσι θέλω όταν δεν της ανήκουν και πρέπει να επιστραφούν γιατί είναι από λάθος πληρωμή (με βαθειά υπαιτιότητα αυτού που δεν έβαλε την ασφαλιστική δικλείδα στο σύστημα ώστε αν πληρωθεί να φαίνεται πληρωμένο και τέλος).”

Εντάξει το τί άκουσα πάλι… Και το κράτος μπορεί να αποπληρώσει έως και 3 χρόνια μετά, και για τα συστήματα να τα πείτε αυτά σε αυτούς που θα φτιάξανε και “για να το γυρίσω και απο την ανάποδη, εσείς γιατί τα πληρώσατε 2 φορές” μου είπε…

Τέσπα χωρίς να υπάρχει κάποιο κλίμα έντασης η κουβέντα συνεχίστηκε όχι για πολύ όταν είπα να κάνω έγγραφη αίτηση να μάθω σε τί φάση είναι η άλλη αίτηση ώστε μέσα στο προβλεπόμενο απο το νόμο διάστημα 60 ημερών να μου απαντήσει κάποιος αλλιώς να έχει πρόστιμο το δημόσιο. Εκεί φάνηκε να μην ξέρει τον συγκεκριμένο νόμο ότι οι δημόσιες υπηρεσίες πρέπει να απαντάνε σε αιτήσεις που γίνονται στο διάστημα αυτό και μου λέει “το δημόσιο θα βάλει πρόστιμο στο δημόσιο;”

Έτσι έληξα την κουβέντα και μετά από τα γνωστά “έρε τρόικα που σας χρειάζεται και τώρα με τις αξιολογήσεις που θα γίνουν θα φάτε όλοι καλά” μου είπε κάτι για μαγιονέζα και να γλιστράει? αλλά δεν κατάλαβα καλά τι εννοούσε.

Η πλάκα είναι βέβαια και εδώ αναφέρεται ο τίτλος του πόστ, ότι βγαίνοντας είδα έναν φίλο λογιστή στο ταμείο και την ώρα που χαιρετηθήκαμε ήρθε έξω και ο κ. Περικλής και άκουσε που του έλεγα τα γνωστά και που να βγάλεις άκρη με το δημόσιο κλπ και έτσι με ρώτησε τι δουλειά κάνω. Αφού του είπα ότι είμαι άνεργος εδώ και καιρό η επόμενη ερώτηση του ήταν (με ύφος στα όρια της βδελυγμίας και τώρα θα σε κάνω σώβρακο πιτσιρίκο) έχεις σπουδάσει τίποτα?

Όταν του είπα για ένα πτυχίο σε πληροφορική και 2 μεταπτυχιακά σε μάνατζμεντ και μάρκετινγκ τότε μπήκε στην κουβέντα και ο ταμίας (μιλάμε τώρα για ηλικίες 40φέυγα και βάλε και οι δύο) και λέει

“εμ. με αυτά που πήγες και σπούδασες περίμενες να βρεις και δουλειά?”

“Δηλαδή έπρεπε να γίνω δημόσιος υπάλληλος να ξεμπερδεύω ε?” είπα εγώ.

“Αν μάζευες σκουπίδια μια χαρά θα ήσουν τώρα” μου είπε ο ταμίας

“Α να γινόμουν σκουπιδιάρης δηλαδή τώρα θα είχα αποκατάσταση ε?” είπα εγώ

“Ο σκουπιδιάρης είναι καλύτερα και από δημόσιος υπάλληλος” μου λέει ο κ. Περικλής.

“Μα και για δημόσιος υπάλληλος είμαι overqualified” του λέω του ταμία “αν ξέρετε αγγλικά” και μου απάντησε αρνητικά.

Έτσι λοιπόν έληξε αυτή η γελοία κουβέντα που είχα με το δημόσιο στα πλαίσια σοβαρού και αστείου χωρίς καμιά ένταση εκατέρωθεν πλην όμως υποτιμητική και δείγμα της σκέψης αυτής της γενιάς που καταστρέφει-ψε την δική μας.

Ο συμπαθέστατος ταμίας με το κολάρο (περαστικά του ανθρώπου) προτείνει στα νέα παιδιά (έλα 28 είμαι, νέο παιδί είμαι ακόμα), να γίνουν σκουπιδιάρηδες για σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση.

Αλήθεια σκέφτηκα 2 πραγματάκια αλλά δεν ήθελα να πάω την κουβέντα παρακάτω γιατί τι να πεις με σκουριασμένα μυαλά.

Αυτός ο κύριος γιατί δεν πάει να γίνει σκουπιδιάρης και να αφήσει την θέση σε κανένα σπουδαγμένο παιδί με ενέργεια να πάρει την θέση του?

και το κυριότερο, αν έχει παιδί, το μεγαλώνει με σκοπό να γίνει σκουπιδιάρης ή με προοπτική να το μπάσει στο δημόσιο και να λέει τα ίδια στην επόμενη γενιά?

Με αυτές τις σκέψεις λοιπόν ξαναπήγα στο ισόγειο, στην ίδια υπάλληλο, να την ρωτήσω να τσεκάρει με κάποιο τρόπο τι διάολο γίνεται με αυτή την αίτηση. Έτσι της είπα ότι κάποιες αποφάσεις έχουν υπογραφεί από ότι έμαθα και μήπως με κάποιο τρόπο (αφμ πινακίδα κλπ) να μάθουμε σε τι φάση είναι η αίτηση.

Έτσι πήρα την απάντηση ότι “η αίτηση είναι στη φάση του χοντρού αλατιού, είναι στη φάση της σαλαμούρας γιατί δεν έχουμε κόσμο να κάνει την δουλειά. Να η συνάδελφος εδώ αρρώστησε από την πίεση και έφυγε” (αλήθεια στις προκηρύξεις δεν γράφουν «να μπορεί να εργαστεί κάτω από πίεση, όπως κάνουν στις θέσεις του ΙΤ?)

Τότε κατέβηκε και πέρασε στον γκισέ και ο κ. Περικλής και της είπε να κοιτάξει μήπως είναι έτοιμη η αίτηση γιατί κάποιες υπεγράφησαν ΚΑΙ ΝΑ ΩΣ ΕΚ ΘΑΥΜΑΤΟΣ Η ΑΙΤΗΣΗ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ!

Έτσι μου είπαν να πάω στις επιστροφές να ρωτήσω όπου και πήγα και η κοπελίτσα εκεί μου είπε να περάσω σε καμιά 20αριά μέρες να το περάσει στο σύστημα εκτός αν οι επόμενες μέρες είναι χαλαρές οπότε θα γίνει πιο γρήγορα, Πάσχα τώρα νταξ).

Εγώ όμως είπα ένα ευχαριστώ στον κ. Περικλή και η απάντηση ήταν “να μας βαθμολογήσεις καλά ε?” γι’αυτό και απάντηση ότι “αμέ, τώρα που θα μιλήσω με τον κ. Θεοχάρη θα του πω τα καλύτερα. Τότε μου είπε “ε αφού μιλάς μαζί του, πες του να σε προσλάβει να έρθεις να κάνεις δουλειά” όπου και αρνήθηκα γιατί καλύτερα να πεθάνω από βαρεμάρα και ανεργία παρά να μπω στο δημόσιο και να είμαι συνάδελφος με αυτές τις γενιές!

Γι’αυτή και μόνο την τελευταία παράγραφο το πόστ είναι αφιερωμένο στον κ. Θεοχάρη που θεωρώ πως είναι ο μόνος με την ομάδα του που κάνει δουλειά για να γίνει βιώσιμο το δημόσιο και η ΓΓΠΣ (όπως και ο προκάτοχος του έκανε ο κ. Σπινέλης) και να του ευχηθώ καλή δύναμη στο δύσκολο έργο και θέληση για να φύγουν τα κάθε είδους βαρίδια του δημοσίου τομέα ώστε να λειτουργήσει πλέον σωστά και έτσι τέτοιου είδους πόστ όχι μόνο να σταματήσουν να είναι 1500 λέξεις αλλά να είναι ανάξια να γραφτούν σαν ιστορίες τρέλας.

Τέλος το σύστημα στην ΔΟΥ δεν ήρθε ποτέ και έτσι αφήσαμε ονόματα ώστε να υπάρξει μια σειρά για την επόμενη μέρα για να καταθέσουμε τον οβολό μας.

Υ.Γ – Η ιστορία με λίγες λέξεις: το παραπάνω ποστ θα είχε αποφευχθεί απλά και μόνο αν η κυρία που ρώτησα στην αρχή, είχε την ευγενή καλοσύνη να πάει να τσεκάρει στο δίπλα γραφείο και να μου δώσει μια απάντηση, από το να μου βάλει την κασέτα του ΔΥ και να με στείλει στον διευθυντή. Σωστά κύριε Θεοχάρη ή φαντάζομαι λάθος?

 

Λ.