ή όσο κοστίζει ένα ημερήσιο εισητήριο για τα ΜΜΜ. Αν εντός 24άρων ωρών θα κάνεις απο 4 διαδρομές και άνω, στην περίπτωση που είναι μόνο λεωφορεία είσαι κερδισμένος 80 λεπτά, ενώ στην περίπτωση που είναι μεικτή χρήση ΜΜΜ το κέρδος ξεκινά απο 1,60 ευρώ.
Μια τέτοια περίπτωση είναι και η παρακάτω και σε σχέση με το “ζήσε το μύθο σου με μόνο 1,40 ευρώ” σου δίνει περισσότερη ώρα για περισσότερε συγκινήσεις εντός και εκτός ΜΜΜ. Τα παιχνίδια στο τρένο ισχύουν στο ακέραιο όπως τα περιέγραψα και στο άλλο άρθρο. Είναι σταθερές αξίες, με δικό τους κομμάτι στο dna και θα περάσουν πολλά χρόνια (πρώτα ο θεός) για να διαγραφούν.
Η πρώτη διαδρομή αδιάφορη, η πιπίλα του μωρού δεν του έπεσε απο το στόμα, το ακορντεόν όμως έπαιξε την ίδια μελωδία. Αυτή τη φορά όμως η περιπέτεια ξεκινά απο την δεύτερη διαδρομή όπου βγαίνεις απο τον σταθμό του μετρό πανεπιστήμιο. Τίποτα δεν θυμίζει το “Μέρα μεσημέρι – Μαύρα μεσάνυχτα“. Εκτός απο την Ομόνοια, με λουλάκι περάστηκε και η Μασσαλίας. Με σύνθεση “όχι πια δάκρυα”, χάθηκαν τα τζάνκια, χάθηκε το παραεμπόριο και εμείς γινόμαστε φαν της προεκλογικής περιόδου. Νομίζω αν ασχοληθεί κάποιος και κάνει μια στατιστική θα δεί ότι τα μεγαλύτερα έργα και οι καλύτερες αποφάσεις αποφασίστηκαν σε τέτοιες περιόδους και παρόλο που έχουν σκοπό να ρίξουν στάχτη στα μάτια του ψηφοφόρου, τουλάχιστον σκέφτεσαι πως κάτι κινείτε! Μακάρι η Ελλάδα να ήταν σε μόνιμη προεκλογική περίοδο…
Βολτάρεις λίγο, χτυπάς μια καρύτση για ένα δροσιστικό τσάι και βλέπεις την πόλη να κινείτε. Χαρτογιακάδες με ύφος Μάνατζερ μπαίνουν μέσα για ένα ποτό χαλάρωσης (ουισκάκη κατά προτίμηση) (στις 16.00) έτσι για να φύγει ο σοδομισμός απο όλη την εβδομάδα. Συγνώμη κ. χαρτογιακά, μετά το ποτό θα επιστρέψεται στην εταιρεία για να συμπληρωθεί το 12ωρο ή είναι casual friday και θα ζήσεις μεγάλες στιγμές 8ωρου?
Οι καφετέριες γεμίζουν είτε απο κόσμο που θέλει να χαλαρώσει απο την δουλειά του την τελευταία μέρα της εβδομάδας, είτε απο κόσμο που μετά τα ψώνια θέλει να κάνει μια στάση να χαλαρώσει πρίν την έξοδο της παρασκευής. (Το ξέρω το παράκανα, έγραψα 3 χαζομάρες μέσα σε μια παράγραφο. Κόσμος απο δουλειά (1), απο ψώνια (2), πριν την έξοδο (3). Το καταλαβαίνω όποτε απο εδώ και κάτω θα γράφω χαζομάρες πιο αραιά στο άρθρο)
Φτάνει το τσάι, δροσίστηκες, κάνε την δουλειά που είναι ο κύριος λόγος που βρίσκεσαι στην Αθήνα και γύρνα στο σπίτι. Έτσι και έκανες, άσχετα αν κάπου ενδιάμεσα έμαθες ότι ο σταθμός τους Συντάγματος είναι κλειστός με τον φόβο επεισοδίων…
Έτσι βγαίνεις απο το κτίριο και νιώθεις σαν να βγήκες σε πίστα paintball. Περπατάς την θησέως και σκέφτεσαι σαν κομμάντο, καταστρώνοντας σχέδιο διαφυγής σε διάφορες περιπτώσεις που μπορεί να συναντήσεις! Δακρυγόνα, πορείες, μολότωφ, ξύλο, απλά καθημερινά πράγματα που συμβαίνουν στο κέντρο της Αθήνας. Σε κάποια φάση διασταυρώνεσαι με την ερμού. Κοιτάς αριστερά για να κάνεις μια αξιολόγηση της πλατείας, μήπως και άνοιξε και πας πιο εύκολα σπιτάκι σου, αλλά! άνθρακες ο θησαυρός! κακός χαμός απο κόσμο οπότε σύντομα γειώνεις το όνειρο.
Αλλά, επειδή είσαι γατόνι, εκείνη την στιγμή γυρνάς το κεφάλι σου δεξιά και κάνεις αμέσως level-up και βλέπεις μια πορεία, πανό και αστυνομικούς να έρχονται κατα πάνω σου… Τέτοια αδρεναλίνη. Τι να λέμε τώρα. Ποιός ο λόγος να πάς για ελεύθερη πτώση ενώ τα έχεις όλα, ένα εισητήριο μακρια?
Εκείνη την στιγμή βάζεις προτεραιότητες! Σκέφτεσαι, θέλω να μείνω ζωντανός (1), να μην εμπλακώ και κονομίσω καμιά πράσινη στην τσάντα απο το πουθενά (2), να αποφύγω να χαλάσει (κιάλλο?) η μόστρα μου (3), να βρώ την καλύτερη ενναλακτική διαδρομή ώστε να φτάσω σε ένα ανοιχτό σταθμό ΜΜΜ για να αποδράσω (4). Φεύγεις ευθεία και δεξιά και βλέπεις άλλο κόσμο στο επόμενο στενό…
Καφετέριες στον πεζόδρομο γεμάτες κόσμο, χαλαρά που δεν παίρνουν γραμμή τι γίνεται ένα στενό μακριά, μια μπάντα στημένη με κουστούμια έξω απο την Μητρόπολη και καρέκλες γεμάτες απο κάτω, κόσμο, που παρακολουθεί την μουσική παράσταση (με ομολογουμένως ωραίες μελωδίες που περπατάς μηχανικά και ταξιδεύεις αλλού όσο το κεφάλι σου είναι γυρισμένο και παρακολουθεί). Έλα όμως δεν χαλαρώνουμε, είμαστε σε πόλεμο αλλά όχι για πολλή. Κάπου παρακάτω έμπλεξες στην πλατεία κεμπάπ, λέγεμε πλατεία μοναστηρακίου. Εκέι έχασες την μπάλα :/ μουσακάδες περνάνε απο μπροστά, ο γύρος μυρίζει για 2 τετράγωνα, οι τουρίστες σε κάνουν να νομίζεις ότι είσαι αλλού και αντίο ζωή…
Όταν καταφέρεις να ξεφύγεις, πας παρακάτω με 2 κιλά παραπάνω μόνο απο τις μυρωδιές και έχεις ερωτευθεί τουλάχιστον 24 φορές το λεπτό. Δεν είναι τίποτα, 2 χαστουκάκια στον εαυτό σου και μπαίνεις στο μετρό να πάρεις τον δρόμο της επιστροφής, ανανεώνοντας το ραντεβού για την επόμενη μέρα…
…Που δεν αργεί να έρθει (ξύπνημα Σαββάτου πφφφ), Θα ξυπνήσεις όμως κύριε γιατί η Νεφέλη (ένα κοριτσάκι 4ρων χρονών γουστάρει την θέση στο τρένο για την πάρτη της και αν κάτσει και η μαμά στη μισή θέση ουρλίάζει για να την διώξει. Έτσι λοιπόν μαζί με το υπόλοιπο βαγόνι, ασχολείστε με την μικρή Νεφέλη και το χρυσό κουρέλι που έχουν γίνει τα νεύρα σου απο τις αλλεπάλληλες τσιρίδες πρωί πρωί. Αφανής ήρωας, το παλικάρι δίπλα που είχε σκαρφαλώσει πάνω στο παράθυρο για να μην ενοχλείτε η μικρή…
Ένα μπράβο στον μηχανοδηγό που το πήγε αεροπορία μέχρι το μοναστηράκι αλλά τρέχεις να προλάβεις την συνάντηση που άργησες.
4 ωρίτσες μετά, βγαίνεις απο το κτίριο κοτόπουλο και λες ΝΑΙ θα πάω απο την πλατεία συντάγματος να φύγω. Έχει ωραιότατο λεωφορειάκι για βόρεια και θα μπώ μέσα να χυθώ στα καθίσματα. Γατάκι, τι νόμιΣες, έτσι απλά? θα περάσεις απο την πλατεία και θα δείς τον κόσμο εκεί που αυτοκτόνησε ο άνθρωπος πριν μερικές μέρες. Θα πάρεις γραμμή (ειδικά αν έχεις μεγάλη μύτη…) ότι μυρίζει μπαρούτι η περιοχή και θα το παίξεις στα χαρτιά αν θα προλάβεις να φύγεις πριν ξεσπάσει η μπόρα! (όπως και έγινε για μισή ώρα). Αφού ανέβεις τα σκαλιά Ω θεοί, ο πολιτισμός σε κάγκελα. Κάγκελα παντού και τα μυαλά στα κάγκελα, του αόρατου εχθρού! τουρίστες πάνω στα κάγκελα βγάζουν φώτο με φόντο τα κάγκελα και την βουλή…
Αλλά ας είμαστε αισιόδοξοι. Κορίτσια δεν ξέρω για εσάς αλλά ο καλός καιρός και ο τουρισμός είναι υπέρ των ανρών κατα κράτος. Οταν ο θεός έχει κέφια όμως…
Αλλά να! έρχεται το λεωφορείο (το παιχνίδι με την πόρτα, πρώτος, θέση ισχύει και εδώ όπως στο τρένο και λίγο πιο έντονα γιατί οι θέσεις είναι λιγότερες!) Και το ταξίδι ξεκινά.
Αν είσαι άτομο με κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου, ισχιαλγίες, οστεοαρθρίτιδες, στένωση των μεσοσπονδύλιων τρημάτων, αγκυλοποιητική σπονδυλοαρθρίτιδα και άλλες εκφυλιστικές παθήσεις της σπονδυλικής στήλης θα απολάυσεις την μετακίνηση με το λεωφορείο. Λίγο το αρίστης ποιότητας οδόστρωμα, λίγο οι κλασμένες (!) αναρτήσεις του λεωφορείου και τα παραφουσκωμένα λάστιχα, μπορούν να βοηθήσουν την ίαση σου απο αυτές τις παλιοασθένειες. Οι σπόνδυλοι χωρεύουν κλακέτες κατα την διάρκεια της παραμονής σου στο λεωφορείο. Μπόνους εσύ που έχεις τεχνιτή οδοντοστοιχεία με πορσελάνινα δόντια. Όταν επιστρέψεις σπίτι, το χαμόγελό σου θα μοιάζει με τον τοίχο του δωματίου σου μετά τον σεισμό του 99! Αξία ανεκτίμητη ανάλογα την ποιότητα της πορσελάνης και την οικονομική στενότητα του οδοντοτεχνίτη!
Έλα καλε κυρία, πουλάω στυλό ΜΠΙΚ με 15 λεπτά το ένα, μισό ευρώ τα τρεία και όχι όπως στα βιβλιοπωλεία μισό ευρώ το ένα… (κάνε τις πράξεις να βρείς το κέρδος).
Φυσικά όσο πιο πίσω κάθεσαι, τόσο μειώνετε η ορατότητα του οδηγού και τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να σε αρπάξει καμιά πόρτα που έκλεισε νωρίς ή να σε αφήσει πίσω μια πόρτα που δεν άνοιξε ποτέ! Σε αυτή την περίπτωση ο οδηγός έχει δώρο ψυχανάλυση απο τους χρόνια επιβάτες που ξέρουν γιατί το έκανε. Είναι σαδιστής και γουστάρει να αφήνει κόσμο απέξω ή να τους κλείνει ενδιάμεσα, είναι ο δικός του τρόπος αντίδρασης στα σκληρά μέτρα της κυβέρνησης.
Λίγο πριν κατεβείς, δώρο συγκίνηση γιαγιάς 80 ετών περίπου που της πήρε ένα φανάρι να βγεί απο την θέση του οδηγού και να απορείς ποιός της έδωσε το δίπλωμα όταν βλέπεις απο τον τρόπο που περπατάει, πως το δεξί πόδι απο το γόνατο και κάτω είναι παράλυτο! Για ποιά αντανακλαστικά μιλάμε σε περίπτωση ατυχήματος με πεζό (νταξ με αυτοκίνητο)???
Έτσι λοιπόν τελείωσε και αυτό το 24ωρο ταξίδι των αισθήσεων και παραισθήσεων με κόστος μόνο 4 ευρώ.
Σε ευχαριστούμε ΟΑΣΑ για τις συγκινήσεις που μας προσφέρεις με μόνο 4 ευρώ.
