Το παρίσι είναι πάντα μια καλή λύση είτε σου συμβαίνει κάτι καλό ή κάτι λιγότερο. Αυτή τη φορά οι μοίρα με έφερε στην πόλη του φωτώσε και μόνο χαρά που φέρνει τούτο και ένα ακόμα καθαρό θαξανακανο. Σε ανύποπτο χρόνο μεταξύ τυριού και αχλαδιού και ενώ συζητούσαμε με φίλους τα σχέδια της παρασκευής, μου είπαν ότι την συγκεκριμένη παρασκευή είναι το φεστιβάλ μουσικής. Αυτόματα λοιπόν, κάθε άλλο σχέδιο ήταν ήδη καταδικασμένο να πάρει άκυρο.
Προσπάθησα λοιπόν να πάρω κάποιες παραπάνω πληροφορίες τι συμβαίνει για να ετοιμαστώ ανάλογα. Γενικά μου είπαν ότι είναι η μέρα της μουσικής και όχι μόνο στο παρίσι αλλά όλη την γαλλία. Είναι η μέρα που μπορείς να βάλεις τσίτα στα στερεοφωνικά και ο σπαστικός γείτονας να μην σηκωθεί απο τα αυγά του να σου κάνει παρατήρηση. Είναι ημέρα χαράς και διασκέδασης, όπου σταθείς και όπου βρεθείς.
Στο μετρό κιόλας ήταν εμφανής η κατάσταση, μουσική δρόμου ήδη στους σταθμούς, επιβάτες έτοιμοι για έξοδο, παρτάρισμα και τουρίστες με τα κινητά ανα χείρας να βγάλους βίδεο αλλα και να χορέψουν αν έρθουν στο κέφι. Με την άνοδο μου στην επιφάνεια το μούντ ήταν ξεκάθαρο. ΠΑΡΤΥ. πάρτυ παντού. Πλανόδιοι μουσικοί, μπάντες, κόσμος που τραγουδά και χορεύει. Ανάλογα την περιοχή, την γειτονιά και τον μαέστρο, μπορείς να βρεις το δικό σου γούστο και να περάσεις καλά. μικροί, μεσαίοι μεγάλοι σε κάθε ηλικία ήταν κοντά σε κάποια πηγή μουσικής και το ευχαριστιόντουσαν.
Εκείνη την ημέρα δεν μπαίνεις σε κανενός είδους τροχοφόρο γιατί δύσκολα μπορείς ακόμα και να περπατήσεις. Παίρνεις τα ποδαράκια σου, ένα μπουκαλάκι νερό, αδειάζεις τσέπες και άντε αν θέλεις πάρε ένα κινητό που δεν δουλεύει πραγματικά γιατί είναι όλοι έξω και το δίκτυο υποφέρει. Όσο πέφτει η νύχτα, τόσο περισσότερο γεμίζουν οι δρόμοι, τα σοκάκια, τα στενά, τα μαγαζιά και τα υπαίθρια πάρτυ εξαπλώνονται σαν πέπλο. Στάσεις όπου μας αρέσει η μουσική, ο κόσμος, τα ποτά ή η περιοχή.
Συνάντηση με δυσκολία με γνωστούς σε φιξ σημείο γιατί οι επικοινωνίες είναι δύσκολες και συνεχίζει η πορεία. Σε κάποιες πιο απόμερες γωνιές, λίγο πιο ίντροβερτεντ ή νέοι καλλιτέχνες που δεν έχουν βιώσει ακόμα το στερέωμα, στήνουν ένα φορητό ηχείο, αρπάζουν το μικρόφωνο και την κιθάρα και κάνουν το κομμάτι τους για πιο ρομαντικές και χαλαρές ψυχές που δεν αρέσκονται σε νταπαντούπα ή είναι με το έτερο ήμισυ και ετοιμάζουν κατάσταση καλοκαιριάς. Το παρίσι είναι υπέροχο το βράδυ και ακόμα καλύτερο όταν υπάρχει παντού μουσική.
Στα σοκάκια του σεν ζερμεν το αδιαχώρητο και απαραίτητη στάση για ένα ανθρακούχο δίπλα σε ένα μαγαζί που παίζει κάτι απο εητίλα και λίγο ναηντίλα απο τα καλά. Κόσμος που το διασκεδάζει και μόλις αρχίσει να βρέχει έντονα, κουμπώνει ο διζέη ιτς ρεινινγκ μεν αλλελούηα και γίνεται το ανάλογο μακελειό. Οι τουρίστες τρέχουν να μην λιώσουν απτην βροχή, ενώ οι λοιποί συνεχίζουν σαν να μην συμβαίνει τίποτα, γιατί απο τον ιδρώτα ήταν ήδη μούσκεμα. Ο γνώστης και ντόπιος της παρέας μας έδωσε το μυστικό. Αργά κατα τη μία με δύο οι αναξιωπαθούντες αυτής της πόλης είτε γιατι βαριούνται, είτε γιατι θέλουν να την σπάσουν στον κόσμο, είστε απλά γιατί δεν έχουν λεφτά, σκάνε σε ομάδες και βαράνε και κλέβουν χωρίς η αστυνομία να μπορεί να κάνει και πολλά. Οπότε ας αποχωρήσουμε να μείνουμε με την καλή εμπειρία.
Και αυτό κάναμε. Πήραμε σιγά σιγά τον δρόμο της επιστροφής. Δεν ξέρω αν ήταν που φύγαμε νωρίς κατα τη μία αλλά με εξέπληξε ευχάριστα που δεν συνάντησα κόσμο να είναι ζάντα απο τα ξύδια και πτώματα στο δρόμο περιμένοντας τσάρκα με ασθενοφόρο και ενέσεις καφείνης, όπως γίνονται σε ανάλογα φεστιβάλ εντός ευρώπης. Διασκέδασα πολύ ακόμα βλέποντας τον κόσμο να διασκεδάζει, και είπα ότι αυτό είναι ένα εξαιρετικό #θαξανακανα και κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ένα ταξιδάκι α παρί είναι δεδομένο.
Και του χρόνου λοιπόν!
