Η νύχτα άπλωσε τα μαύρα της πέπλα στην πρωτεύουσα της χώρας του ανατέλλοντος ηλίου όπως θα έγραφε και ο Κατακουζηνός στο πιασάρικο σύγγραμα του και μάλλον πρέπει να γράψουμε λίγο για τους μπιντέδες, τις χέστρες και τα προϊόντα κένωσης που βρίσκονται στο έτος 3021 στην Τζαπάν. Φυσικά ίσως γελάμε αλλά που θα αφιέρωνε κάποιος έστω και μερικές γραμμές για το συγκεκριμένο θέμα όπως γελούσαμε και με τον Κωνσταντίνο αλλά εδώ τα πράγματα είναι κάπως πιο σοβαρά!
Πρώτα απο όλα οι ίδιοι οι Γιαπωνέζοι το βλέπουν σοβαρά γιαυτό και υπάρχει και poop museum όπου μπορείς να ενημερωθείς για τις νέες τάσεις στις χέστρες. Μπήκα; όχι! Προτίμησα να δώσω τα λεφτά για την είσοδο και να φάω ένα μπέργκερ με πατάτες και μιλκσέηκ φράουλα (όχι σκ@τά με φράουλα, σκέτη φράουλα). Πήγα να ψωνίσω στο μαγαζί του μουσείου; Ναί προφανώς γιατί όλο και κάτι ενδιαφέρον μπορείς να βρεις για έναν χώρο που περνάς περισσότερες από 213 μέρες της ζωής σου. Τι αγόρασα τελικά; Μερικά στρες μπόλς σε σχήμα σκ@τού τα οποία είναι εξαιρετικά για τα μήτινγκ που συνήθως ένας συνάδελφος θα αρχίσει να σολάρει επικίνδυνα προς άγνωστες ατραπούς και αχαρτογράφητα νερά! ή για τα λίγα λεπτά νευρικότητας λίγο πριν και λίγο μετά χαθεί το ντεντλάην αντί να μασάς τα νύχια σου που είναι αντιαισθητικό! (ενώ όχι, το να παίζεις με το σκ@τό δεν είναι αντιαισθητικό, ίσα ίσα που πιάνουν όλοι το νόημα ότι κάτι παίχτηκε και μάλλον όχι καλό.) Φυσικά δεν θα ήταν τόσο απλή η αγορά ενός τέτοιου πολύτιμου προϊόντος!
Αφού ρώτησα τον κυριούλη πωλητή τι είναι αυτή η πινακίδα που λέει 1500 γιέν, μου εξήγησε σε άπταιστα γιαπωνέζικα, όταν με είδε με ύφος “έχω φάει ρύζι και στούμπωσα”, ένιωσε ότι δεν κατάλαβα μια και έφερε ένα μαραφέτι μεταφραστή. Φυσικά τι ήθελε να μου πει; ότι με 1500 γιεν μπορείς να αγοράσεις όσα σκ@τά χωρέσεις μέσα στο σακουλάκι (το συγκεκριμένο που είχαν ντέμο είχε 10. εγώ έφυγα με 16, γατάκια τώρα μιλάτε με τον σπεσιαλίστα!). Τι μου μετέφρασε το μαραφέτι; “all you can eat”, κατά το ελληνικό “φάε σκ@τά και πιές νερό” που λέμε και στην Ελλάδα. Τέσπα, το πιάσαμε το νόημα όπως και πως θα τα χωρέσουμε στο σακουλάκι όπου πάγωσε το γέλιο του κυριούλη όταν με είδε να πάω να βάλω το 17ο στο σακουλάκι και τελικά πήρε ύφος σαν να έχει πιεί καφέ και να έχει κάνει τσιγάρο ή για τους μή καπνίζοντες, μίλκο και τυρόπιτα. ΟΚ ΟΚ μου φώναξε και λέω νταξ, άντε και τα 16 ρεκόρ είναι.
Φυσικά το θέμα δεν εξαντλείται στο μουσείο. Ίσως όλο και κάποιου θα έχει πάρει το αυτί σχετικά με τις υπερεξελιγμένες τεχνολογικά χέστρες της Ιαπωνίας ακόμα και απο την δεκαετία του 90. Για τί να πρωτομιλήσει κανείς, το θερμενόμενο στεφάνι που προκαλεί την υπέρτατη χαλάρωση; (τι γιόγκα ρε φίλε!), για το ντουζάκι; αφού τελειώσεις τις εργασίες αποκατάστασης της πορσελάνης στον χώρο, πατάς ένα κουμπί και βγαίνει ένα βρυσάκι απτο πουθενά και πετάει νερό (ρυθμίζεις εσύ πίεση και θερμοκρασία) στον χώρο εργασίας και σε κάνει φρέσκο! Το ίδιο βρυσάκι λειτουργεί και σαν μπιντές αν χρειάζεσαι.
Αλλά όχι, αυτά δεν φτάνουν! Στην κονσόλα που διαλέγεις όλες τις λειτουργείες σαν να είσαι σε κονσόλα του ντιτζέοτα, έχει και ήχους! H τοπική κουλτούρα επιβάλλει την κάλυψη/απόκρυψη των ήχων που παράγονται στην τουαλέτα. Και εσύ γελάς αλλά δεν είναι μόνο θέμα κουλτούρας και ήχων, είναι και θέμα περιβαλλοντικό. Μέχρι να μπούν αυτοί οι ήχοι, για να καλύψουν αυτούς τους ήχους οι χρήστες της τουαλέτας άνοιγαν βρύσες, τράβαγαν καζανάκια ώστε να προκαλέσουν αντιπερισπασμό την ώρα της αλήθειας! Εκατοντάδες κυβικά νερό πήγαν χαμένα, οπότε έπρεπε κάποια στιγμή να γίνουν δραστικές αλλαγές. Φυσικά πάτησα το κουμπί για να δω αν θα έπαιζαν και πάλι τα κελαηδίσματα πουλιών που έπαιζαν στο μετρό ασούμε! Αλλά όχι! έπαιζε ήχους νερού, θάλασσας, κυμάτων κλπ (ίσως όχι μόνο για κάλυψη αλλά και για έμπνευση; ποιός ξέρει!). Όσο και αν προσπάθησα, του Δούναβη το κύμα όχι δεν το έπαιξε διάολε!
Τέλος σε αυτό το υπέρτατο τόπικ να αναφερθούμε ξανά και ξανά στο πόσο για καθαρά είναι στην τζαπάν ακόμα και οι δημόσιες τουαλέτες! Πίστεψε με φίλε αναγνώστη, οι δημόσιες τουαλέτες στον κεντρικό σταθμό τρένων του τόκυο (κάτι σαν την ομόνοια μαζί με τον σταθμό λαρίσης) υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να είναι πιό καθαρές και απο τις τουαλέτες του σπιτιού σου. Είναι δωρεάν (όχι σαν κάτι τουαλέτες στην κεντροβόρεια ευρώπη που πρέπει να αφήσεις οβολό), είναι ασφαλείς (όχι όπως σε διάφορα μέρη που μπορεί να δείς απίστευτα πράγματα να συμβαίνουν), είναι παντού και ανοιχτές (όχι δεν είναι κλειδωμένες μόνο για το προσωπικό και πρέπει να παρακαλέσεις τον σταθμάρχη λίγο πριν το μοιραίο πριτς, άν τον βρείς) και γενικά είναι ένας απο τους παράγοντες που σου μειώνει το άγχος της καθημερινότητας μπηλήβ ιτ ορ νοτ (αν το ζήσεις θα με καταλάβεις απόλυτα).
Τα είπα, ξαλάφρωσα, τράβηξα και το καζανάκι, τα πήρε όλα ο χείμαρρος και έκλεισα και την πόρτα!
